ایه - به کسر الف (مفردات‌نهج‌البلاغه)ایه (به کسر الف) از مفردات نهج البلاغه، به معنای زیاد سخن گفتن می‌باشد که حضرت علی (علیه‌السلام) نسبت به تسلط حجاج بن یوسف بر مردم کوفه از این واژه استفاده نموده است. ۱ - مفهومشناسیاِیهِ (به کسر الف) اسم فعل است به معنای زیاد سخن بگو! آن حضرت (علیه‌السلام) راجع به حجاج بن یوسف فرموده است: «اما و اللّه لیسلّطنّ علیکم غلام ثقیف الذّیّال المیّال یاکل خضرتکم و یذیب شحمتکم ایه ابا وذحة؛ به‌خدا قسم حتما بر شما مسلط خواهد شد. غلام قبیله‌ی ثقیف بسیار متکبّر و ستمگر، تازه‌های شما را می‌خورد و پپهایتان را ذوب می‌کند، بسیار بگو (هر چه می‌خواهی بکن) ای پدر خنفساء (سوسک).» ۲ - تعداد کاربرداین لفظ فقط یک بار در «نهج البلاغه» آمده است. ۳ - پانویس
۴ - منبعقرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «اِیه»، ص۱۰۶. رده‌های این صفحه : مفردات نهج البلاغه | واژه شناسی واژگان نهج البلاغه
|